Nadesłane prace publikowane są w ramach pięciu działów tematycznych:

• Dział I - ogólny: prawnicze i prawno-etyczne artykuły naukowe z zakresu szeroko rozumianego prawa medycznego i farmaceutycznego, w tym opracowania interdyscyplinarne (pożądane współautorstwo prawników z medykami, z etykami medycznymi, z przedstawicielami nauk przyrodniczych oraz społecznych).
• Dział II: "Prawo w praktyce medycznej": przystępne, zwłaszcza na potrzeby przedstawicieli zawodów medycznych, omówienia zagadnień prawnych pojawiających się spontanicznie na tle praktykowania medycyny.
• Dział III: "Z sali sądowej": glosy, komentarze problemowe do pojedynczych orzeczeń, case studies i przeglądy orzecznictwa.
• Dział IV: "Zmiany w prawie": omówienia istotnych dla praktykowania medycyny zmian w obowiązującym prawie.
• Dział V: "Komentarze, opinie, sprawozdania, recenzje": sprawozdania problemowe z konferencji naukowych, recenzje publikacji z zakresu prawa medycznego i etyki medycznej, opinie prawne, komentarze do aktualnych zagadnień prawa i etyki medycznej.

Wytyczne odnośnie do opracowywania case studies:
Case study (studium przypadku, analiza przypadku) jest z powodzeniem wykorzystywane zwłaszcza w naukach medycznych i społecznych. Takie opracowanie na potrzeby prawa medycznego powinno łączyć w sobie cechy glosy, studium przypadku i opinii prawnej. Jak więc widać jest to forma literacka synkretyczna. Jej kształt zależy od tego, skąd pochodzi kazus: z orzeczenia sądowego, z etapu postępowania przygotowawczego (albo wyjaśniającego), z opinii lekarskiej na potrzeby postępowania sądowego, z przekazu ustnego podczas konferencji naukowej, czy nawet z prasy - o ile jest dostatecznie rzetelnie opisany od strony faktów medycznych.

Case study powinno składać się z następujących części:

1. Pierwsza to stan faktyczny z uwzględnieniem wszystkich elementów istotnych dla sprawy. Medycy będą chcieli dowiedzieć się jak najwięcej o szczegółach medycznych, bo ich niedostatek uniemożliwi pełne zrozumienie kwestii prawnych.
2. Druga część nakreśla problem prawny: do czego sprowadza się spór i jakie zagadnienia prawne wymagają rozstrzygnięcia.
3. Część trzecia, gdy chodzi o glosę do orzeczenia sądowego, to omówienie tego orzeczenia razem z istotnymi dla problemu częściami uzasadnienia. Jeżeli problemów prawnych jest kilka, można na potrzeby opracowania wypreparować tylko jeden i przytoczyć elementy uzasadnienia tylko dla tego wątku (np. gdy sprawa jest bardzo skomplikowana i wielowątkowa) albo wymienić w drugiej części wszystkie wątki i przywołać uzasadnienie ze względu na wszystkie. To drugie jest bardziej nośne, bo wątki zazwyczaj zazębiają się i warunkują.
4. Część czwarta to własny komentarz do rozstrzygnięcia, wyjaśniający, do czego sąd zmierzał, dlaczego tak orzekł i czy słusznie. Powoływanie się na inne podobne orzeczenia - bądź przywołane w uzasadnieniu, bądź skojarzone samodzielnie - jest przydatne, jeżeli pozwala naświetlić i rozważyć problem z wielu stron, przykładowo z punktu widzenia pacjenta innej płci, w innym wieku czy wykonującego określony zawód. Jeżeli sprawa dotyczy tylko postępowania przygotowawczego (bądź wyjaśniającego), to zamiast uzasadnienia wyroku powinno być podane i skomentowane uzasadnienie decyzji prokuratora (albo rzecznika odpowiedzialności zawodowej).

Jeśli autor decyduje się na czyste studium przypadku, czyli takie, które nie trafiło na drogę prawną, to część trzecia i ostatnia zawiera ocenę prawną: jak taka sprawa powinna zdaniem autora zostać rozstrzygnięta i dlaczego - czyli w istocie opinię prawną.