Zasadność argumentu śliskiego zbocza (równi pochyłej) przeciwko dopuszczalności lekarskiej pomocy w umieraniu

Abstrakt

Argument śliskiego zbocza jest często używany w debatach etycznych, a jeszcze częściej w przestrzeni publicznej jako krytyka lekarskiej pomocy w umieraniu. Istotą tej argumentacji jest pokazanie, że akceptacja jednego naprawdę słusznego działania musi nieuchronnie prowadzić do akceptacji drugiego - naprawdę złego. Daje się to uzasadnić na dwa sposoby. Po pierwsze, poprzez przedstawienie odpowiednich danych empirycznych, a po drugie, przez wykazanie, że rozróżnienie między dwoma wyżej wymienionymi działaniami jest całkowicie arbitralne, a następnie zakładając, że ta arbitralność musi prowadzić do nieefektywności takiej granicy. Argument ten jest używany w niewłaściwy sposób. Przede wszystkim posługują się nim ludzie, którzy uważają, że oba działania są złe. Postanowili użyć tej argumentacji, aby ukryć swoje prawdziwe poglądy (np. że samobójstwo jest niemoralne z powodu wiary religijnej). Inni przekształcili argument ze śliskiego zbocza w zupełnie inny argument zwany „rozróżnieniem bez zasad”. Ten został wspomniany tylko w tym artykule. Po drugie, dane zebrane w wielu badaniach wykazały, że nie ma empirycznego poślizgu między akceptacją pomocy lekarza w umieraniu a rozwojem presji społecznej na grupy wrażliwe, aby prosiły o takie procedury. A właściwie coś przeciwnego: wykazano, że osoby z kategorii wykluczonych mają utrudniony dostęp do eutanazji czy samobójstwa wspomaganego przez lekarza.