Abstrakt
The article concentrates on issues of the disciplinary proceedings in Medical Profession. The paper touches upon evaluation of social harm of a disciplinary offence. The findings presented herein are based on appropriate use of Penal Code and Code of Criminal Procedure regulations in dealing with cases of disciplinary liability. It is discussed what acts are subject to disciplinary (professional) liability. The question here is the character of such an act. It is established that the legislator provided an open catalogue of offences of this type. The article gives a short summary of the issue of the a minor disciplinary breach and disciplinary offence whose social consequences is insignificant for the purpose of adjudicating disciplinary (professional) cases. The author concludes that the interpretation of the concept of “a minor disciplinary breach” should derive from the concept of “a less serious crime” and include components of the term “social harmfulness of an act”. Particular focus is given to harm grading as well as to criteria that should be considered to grade. Based on the entire analysis the conclusions de lege ferenda are formulated.
Bibliografia
P. Czarnecki, Postępowanie dyscyplinarne wobec osób wykonujących prawnicze zawody zaufania publicznego, Warszawa 2013, s. 163 -194,
Z. Siwik, „Odpowiednie” stosowanie przepisów kodeksu karnego w prawie karnym skarbowym, Przegląd Prawa i Administracji, t. XXIII, Wrocław 1987, s. 121).
P. Kardas, Przewinienie dyscyplinarne o charakterze ciągłym, Rejent 2010 wyd. specjalne Odpowiedzialność dyscyplinarna notariusza, tom 20, s. 88-128.
I. Andrejew, Kilka uwag o treści art. 384 pkt 2 k.p.k. w świetle orzecznictwa Sądu Najwyższego, NP 1957 nr 9;
J. Tylman, Zasada legalizmu w procesie karnym, Warszawa 1965;
T. Kaczmarek, Materialna istota przestępstwa i jego ustawowe znamiona, Wrocław 1966;
A. Zoll, Wpływ stopnia społecznego niebezpieczeństwa na ocenę przestępności czynu, rozprawa doktorska niepublikowana, Kraków 1967;
O. Górniok, Znikome społeczne niebezpieczeństwo czynu jako podstawa stosowania art. 49 kpk, Wrocław 1968;
A. Marek, Stopień społecznego niebezpieczeństwa czynu jako podstawa warunkowego umorzenia postępowania, Toruń 1970;
Z. Sienkiewicz, Społeczne niebezpieczeństwo czynu jako dyrektywa sądowego wymiaru kary (na tle teorii i praktyki sądowej), Wrocław 1977.
L. Gardocki Prawo karne, wyd. XIII, Warszawa 2007,
Uzasadnienie rządowego projektu kodeksu karnego przygotowane w departamencie Kadr i Szkolenia Ministerstwa Sprawiedliwości, wkładka do Prokuratury i Prawa 1994, nr 3, s. 117–118.
A. Zoll, Karalność i karygodność czynu jako odrębne elementy struktury przestępstwa [:] Teoretyczne problemy odpowiedzialności karnej w polskim oraz niemieckim prawie karnym, Wrocław 1990, s. 106;
A. Zoll, Materialne określenie przestępstwa w projekcie kodeksu karnego [w:] Problemy kodyfikacji prawa karnego. Księga ku czci Profesora Mariana Cieślaka, Kraków 1993,
A. Zoll, Materialne określenie przestępstwa, Prok. i Pr. 1997, nr 2, s. 7.
W. Wróbel, Komentarz do art. 53 KK i literatura oraz orzecznictwo tam cytowanie (w:) W. Wróbel (red.), A. Zoll (red.), Kodeks karny. Część ogólna. Tom I. Część II. Komentarz do art. 53-116, wyd. V, WK 2016, SIP LEX.
W. Wolter, O stopniowaniu społecznego niebezpieczeństwa czynu karalnego, KSP 1970, z. III, s. 114 – 115;
M. Dąbrowska – Kardas, O dwóch znaczeniach pojęcia społecznego niebezpieczeństwa czynu, CZPKiNP 1997, z. 1; A. Zoll, Materialne określenie przestępstwa, Prok.i Pr. 1997, nr 2.;
E. Plebanek, Materialne określenie przestępstwa, Warszawa 2009, s. 136-172.
W. Wolter, Granice i zakres prawa karania, PiP 1957, z. 2, s. 242–243;
L. Gardocki, Subsydiarność prawa karnego oraz in dubio pro libertate – jako zasady kryminalizacji, PiP 1989, z. 12;
L. Gardocki, Zagadnienia teorii kryminalizacji, Warszawa 1990.
P. Kardas, Przewinienie dyscyplinarne o charakterze ciągłym, Rejent 2010, tom 20, s. 88-128
E. Plebanek, Wielowarstwowa struktura przestępstwa a materialna treść i model struktury przewinień dyscyplinarnych [w:] Państwo Prawa i Prawo Karne. Księga Jubileuszowa Profesora Andrzeja Zolla, t. II, red. P. Kardas, T. Sroka, W. Wróbel, Warszawa 2012, s. 445-463;
T. Sroka, Realizacja zasady określoności czynu zabronionego z art. 42 ust. 1 konstytucji na gruncie odpowiedzialności dyscyplinarnej, Forum Prawnicze 2013 nr 6, s 3-17.
P. Czarnecki, Przewinienie dyscyplinarne w prawie polskim, Białostockie Studia Prawnicze, nr 1/2017, s. 23-34.
K. Buchała, Glosa do wyroku SN z dnia 9.X.1996 r., V KKN 79/96, PiP 1997, z. 9, s. 111 i n.;
T. Hajduk, Wypadki przestępstw mniejszej wagi, Prok. i Pr. 2002, z. 5, s. 57 i n.;
R.A. Stefański, Okoliczności uzasadniające przyjęcie „wypadku mniejszej wagi”, Prok. i Pr. 1996, nr 12, s. 125;
P. Lewczyk, Wypadek mniejszej wagi w polskim prawie karnym (uwagi de lege lata i postulaty de lege ferenda), Prok. i Pr. 2008, z. 7-8,
K. Banasik, Wypadek mniejszej wagi w prawie karnym, Prok. i Pr. 2008, z. 3, s. 48 i n. i literatura tam cytowana;
E. Plebanek, Materialne określenie przestępstwa, Warszawa 2009, s. 146 i n.
R. Giętkowski, Odpowiedzialność dyscyplinarna w prawie polskim, s. 79-180
L. Gardocki, Prawnokarna problematyka sędziowskiej odpowiedzialności dyscyplinarnej (w:) Przestępstwo – Kara - Polityka kryminalna. Problemy stanowienia i funkcjonowania prawa. Księga jubileuszowa z okazji 70. rocznicy urodzin prof. T. Kaczmarka, Kraków 2006, s. 198.
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa 4.0 Międzynarodowe.
Prawa autorskie (c) 2019 Ewa Plebanek