Czy podawanie leków aptecznych z innych państw Unii Europejskiej stanowi przestępstwo wprowadzania do obrotu produktów leczniczych bez pozwolenia? Rozważania na tle art. 124 Prawa farmaceutycznego

Abstrakt

Art. 124 Prawa farmaceutycznego penalizuje czyn wprowadzania do obrotu produktu leczniczego bez posiadania pozwolenia wprowadzenie do obrotu. Na gruncie tego przepisu wymaga rozważenia, budząca niepokój praktyka wszczynania przez organy ścigania postępowań karnych wobec lekarzy, podających pacjentom leki apteczne, wytwarzane w innych niż Polska państwach UE. Przedmiotem pierwszej części artykułu jest udzielenie odpowiedzi na pytanie, czy podawanie pacjentom, w ramach prowadzonej praktyki lekarskiej, produktów leczniczych stanowi w ogóle czyn wprowadzania do obrotu. W tym celu poddano analizie pojęcie usług medycznych i zabiegu leczniczego na gruncie prawa polskiego, doktryny oraz przepisów wspólnotowych. Kolejno przedmiotem rozważań jest znamię „wprowadzania do obrotu” z art. 124 Prawa farmaceutycznego, nie zdefiniowane w tej ustawie. Na tle działalności judykacyjnej Sądu Najwyższego i sądów powszechnych sformułować można jednoznaczny pogląd, że sprawcą czynu może być wyłącznie osoba, która dokonała pierwszej transakcji produktem leczniczym, przenosząc jego posiadanie celem dalszej cyrkulacji poprzez fizyczne przekazanie go odbiorcy. Potwierdzeniem tego stanowiska są również inne przepisy karne Prawa farmaceutycznego, posługujące się dodatkowymi znamionami „stosowania” i „udostępniania” produktu leczniczego. Tym samym uznać należy, że w art. 124 Prawa farmaceutycznego ustawodawca zadecydował o karalności wyłącznie czynu wprowadzania do obrotu produktów leczniczych, nie przewidując sankcji karnej za ich stosowanie, dostarczanie, czy udostępnianie.