Problem naruszenia dóbr osobistych wskutek wypowiedzi niekierowanych do indywidualnego adresata. Glosa do wyroku Sądu Apelacyjnego w Warszawie z 10 lutego 2022 r. w sprawie VI ACa 141/21.

Abstrakt

Komentowany wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie jest doniosły zarówno w kontekście dogmatycznym, jak i społecznym. Przeprowadzona analiza prowadzi do wniosku, że sąd – nie wychodząc poza ramy przyjętego rozumienia pojęć dobra osobistego i jego naruszenia – zaproponował pewną korektę przesłanki bezpośredniości i indywidualizacji naruszenia. Korekta ta sprowadza się do przyjęcia, że w przypadku wypowiedzi rodzajowych odnoszących się do zbiorowości charakteryzowanych przez określoną cechę, należy przyjmować, że dana wypowiedź dotyczy wszystkich osób należących do tej zbiorowości, chyba, że treść wypowiedzi różnicuje sytuację poszczególnych członków grupy. Nie ma przy tym znaczenia liczebność grupy i charakterystyka jej składu (stały, niestały, otwarty, zamknięty). W konsekwencji, każda osoba należąca do zbiorowości, której dotyczyła nieróżnicująca wypowiedź, kwalifikująca się generalnie jako naruszenie dobra osobistego, posiada legitymację czynną do wystąpienia z powództwem. Przyjęte przez Sąd Apelacyjny stanowisko usuwa znaczącą przeszkodę formalną, zamykającą dotąd w licznych przypadkach drogę do skutecznej ochrony przed wypowiedziami dyskryminującymi.