Glosa do postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 5 listopada 2015r., sygn. V CSK 456/15

Abstrakt

Glosa do postanowienia Sądu Najwyższego z 5.11.2015, V CSK 456/15

Sąd Najwyższy w komentowanym wyroku trafnie wskazał, że przesłanki przyjęcia do szpitala psychiatrycznego w postępowaniu aplikacyjnym (art. 29 ustawy o ochronie zdrowia psychicznego) jako przyjęcie bez zgody należy rozumieć ściśle, a tym samym nie mogą być interpretowane w szeroki sposób. Oznacza to, że schorzenie w postaci choroby psychicznej nie może być rozciągnięte na inne zaburzenia psychiczne, a przesłankę dotyczącą zachowania tej osoby – niemożność zaspokojenia podstawowych potrzeb życiowych – należy rozumieć jako realną sytuację zagrożenia życia w długim okresie. terminu i istnieje realna możliwość poprawy (nie pogorszenia) zdrowia psychicznego w wyniku przyjęcia. Jednocześnie przymusowe przyjęcie powinno być traktowane jako ostateczność, jeśli nie można temu zapobiec poprzez opiekę ambulatoryjną lub hospitalizację za zgodą pacjenta. Orzekając to umieszczenie bez zgody, sąd powinien wziąć pod uwagę nie tylko względy zdrowotne, ale także interes i inne dobro pacjenta. Osoba ubiegająca się o takie orzeczenie przez sąd powinna przedstawić stanowisko lekarza psychiatry dotyczące konieczności leczenia w szpitalu psychiatrycznym. Jeżeli nie jest to możliwe, należy uwzględnić konieczność hospitalizacji psychiatrycznej oraz powody nieprzedstawienia stanowiska lekarza psychiatry w uzasadnieniu wniosku. Następnie sąd powinien zarządzić badanie psychiatryczne osoby zainteresowanej.